بیوگرافی کامل داریوش مهرجویی + آثار

داریوش مهرجویی (متولد ۱۷ آذر ۱۳۱۸تهران) کارگردان، نویسنده و مترجم سرشناس ایرانی است. مهرجویی با ساخت فیلم گاو در سال ۱۳۴۸ نگاه ها را متوجه سینمای ایران کرد و به موج نوی سینمای ایران شکل داد. پس از انقلاب مدتی از ایران مهاجرت کرد اما چند سال بعد بازگشت و به فیلم سازی پرداخت.هرچند از آغاز فعالیت فیلم سازی اش تا کنون تعدادی از فیلم های اش توقیف شده اند اما هم چنان به ساختن فیلم های متفاوت ادامه می دهد.

 او جوایز متعدد بین المللی دریافت کرده است و داور جشنواره های سینمایی زیادی هم بوده است. علاوه بر سینما به نوشتن رمان و نیز ترجمه هم می پردازد. فیلم بلند او سنتوری توقیف، و چندسال بعد فقط پروانه نمایش ویدیویی دریافت کرد. داریوش مهرجویی یکی از مهم ترین و بزرگترین کارگردان های سینمای ایران می باشد.

زندگی داریوش مهرجویی

داریوش مهرجویی در سال ۱۳۱۸ متولد شد. از ۱۷ سالگی به سینما علاقمند شده و برای درک بهتر فیلم های روز، به آموختن زبان انگلیسی پرداخت. مهرجویی تحصیلات مقدماتی را در تهران به پایان برد و یک سال در هتل آتلانتیک مدیریت کرد و سپس ۲۰ ساله بود که برای ادامه تحصیل به کالیفرنیا در آمریکا رفت. وی نخست به خواندن سینما روی آورد اما خیلی زود سینما را رها کرد و به فلسفه پرداخت و در سال ۱۳۴۴ از دانشگاه “UCLA “University of California, Los Angeles در کالیفرنیا در رشته فلسفه فارغ التحصیل شد. در همین سال سردبیری نشریه “پارس ریویو” در لس آنجلس را به عهده گرفت و سال بعد به تهران آمد و در سال ۱۳۴۶ نخستین فیلم خود به نام “الماس ۳۳″ که فیلمی بسیار پرهزینه بود را ساخت.

داریوش مهرجویی، کارگردان فیلم های مطرحی چون “گاو”، “هامون”، “لیلا”، “سارا”، “پری”، “مهمان مامان”، “بمانی” و “سنتوری” است. فیلم های او اکثرا با مسایل واقعی و سرنوشت بشر همراه بوده و نوعی روحیه اجتماعی در آن ها مطرح است.

آغاز فعالیت سینمایی داریوش مهرجویی

داریوش مهرجویی فعالیت در سینما را با کارگردانی فیلم “الماس ۳۳″ آغاز کرد. این فیلم در ۵ بهمن ۱۳۴۶ در تهران روی پرده رفت و فروش متوسطی داشت و با توجه به هزینه بالای ساخت آن شکستی تجاری محسوب می شد و توجه منتقدین را هم چندان به خود جلب نکرد اما پس از آن در سال ۱۳۴۸ با هم کاری غلامحسین ساعدی فیلمنامه “گاو” را از روی یکی از داستان های کوتاه “عزادارن بیل” نوشته “غلامحسین ساعدی” نوشت و کارگردانی کرد.
نقش داریوش مهرجویی در ساخت فیلم “گاو” در سینمای نوی ایران نقشی کاملاً چشمگیر بود. این فیلم برای مهرجویی و سینمای ایران جوایز متعددی را در جشنواره های بین المللی به ارمغان آورد. “گاو” هم از نظر تجاری هم از نظر هنری فیلم موفقی از کار درآمد و فصل جدیدی در سینمای ایران گشود.

داریوش مهرجویی، یکی از سردمداران موج نو سینمای ایران

سینمای ایران که از دهه ۲۰ شکل جدی خود را یافت کرد، سینمایی بود که با ساخت فیلمهای کم هزینه و سخیف که بیشتر متأثر از سینمای هند و مصر بود، به راه خود ادامه می داد و روند آن در دهه ۳۰ و اوایل دهه ۴۰ نیز ادامه داشت اما مهمترین نکته که بر سینمای آن دوران حاکم بود این اتفاق بود که فیلم ها بار معنایی درستی نداشتند و قشر روشنفکر اجتماع آن دوران، سینمای ایران را سینمایی ضعیف و فاقد ارزشهای هنری و اجتماعی می دانستند.

کم کم سلطه سینمای هند و مصر بر پرده سینماهای ایران کم شد و مردم رغبت بیشتری برای تماشای فیلم های ساخت ایران داشتند فیلمهایی که بعد ها با نام سینمای فیلم فارسی شناخته می شدند. فیلم فارسی ها با ابر قهرمانانی که داشتند جذاب بودند اما هویت ایرانی نداشتند یعنی باور های ملی و مذهبی کمتر در آنها دیده می شد و مماس با اجتماع و خواست مردم پیش نمی رفتند.

با بیداری قشر روشنفکر و هم مسیر شدن آنها با مردم و خواسته آنها، از اواخر دهه ۴۰ کم کم اندیشه ای که حلقه مفقوده سینمای ایران بود شکل گرفت و به سینمای ایران اضافه شد. فیلم سازانی چون ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی و بهرام بیضایی سردمداران جریانی در روند فیلم سازی سینمای ایران شدند که با نام موج نوی سینمای ایران شناخته شد. اتفاقی که با موج نو در سینمای ایران رخ داد اعتراض به وضع حاکم بود، نشان دادن فقر و بی عدالتی در اجتماع و دوری از باورهای مذهبی مؤلفه های این سینما بودند در واقع سینمای ایران با خواست مردم به سوی انقلاب قدم بر می داشت اما بدنه سینما به سوی دیگری حرکت می کرد.

در سال های انتهایی حکومت پهلوی غرب زدگی و استفاده از المان های غربی مانند رقص و آواز و عریان گری به قدری در فیلمها متداول شده بود که بسیاری تماشای فیلم و رفتن به سینما را تحریم کرده بودند و بسیاری نیز بر این باور بودند که با برپایی دولت جمهوری اسلامی عمر سینما در ایران به پایان میرسد اما این گونه نشد چرا که امام خمینی(ره) با بینش و بصیرتی که داشتند می دانستند که ارتقاء سطح فرهنگی یک جامعه فاقد وجود عنصری مانند هنر امکان پذیر نیست. امام(ره) در سخنرانی بهشت زهرا تکلیف سینما راروشن کردند و فرمودند: «با سینما (هنر) مخالف نیستیم بلکه با فحشا مخالفیم…» با این باور بود که فصل تازه ای در سینمای ایران شروع شد.

منبع: شهر طلایی